Wilcza zbroja bez różowych okularów: moje plusy i minusy Minecrafta

Cześć, minecraftowcy! Aktualizacja 1.21 wniosła sporo nowości, ale szczerze — nic tak nie pobudziło mojej wyobraźni jak zbroja dla wilka. Pomyślałem: „Wreszcie moi wierni towarzysze przestaną ginąć w pierwszej lepszej jaskini!”. Nie tylko ją zdobyłem — zebrałem płytki pancernika i sam ją wytworzyłem — zrobiłem solidny test i dzielę się, czy było warto.

Jak testowałem zbroję

Aby mieć pełny obraz, nie ograniczyłem się do spacerów. Zgotowałem wilkom prawdziwą próbę: nocne czyszczenie pól ze szkieletów i zombie, potem głębokie, ciemne jaskinie, a na deser wyprawa do Netheru. Było grubo!

Założyć zbroję jest banalnie łatwo — jeden klik i pupil gotów do boju. Od razu pomalowałem zbroje stada na różne kolory: czerwony dla „agresora”, niebieski dla „zwiadowcy”. W ferworze walki błyskawicznie wiadomo, kto gdzie jest — mega wygodne.

Plusy: co naprawdę mi się spodobało

Największy atut — przeżywalność. Wilki nie padają już od dwóch przypadkowych ciosów. Różnica jest wyraźna, zwłaszcza w długich starciach i podczas eksploracji niebezpiecznych struktur. Twój kudłaty przyjaciel potrafi przetrwać atak creepera (choć ze spadkiem zdrowia) i nie odchodzi od razu w niebyt.

Druga rzecz — kontrola. Dzięki barwieniu przestałem mylić swoich podopiecznych. Przy dużym stadzie to wybawienie. Dokładnie wiem, którego wilka podleczyć najpierw. To dodaje taktyki w zarządzaniu „małą armią”.

Osobna frajda — sam proces tworzenia. Nie „trafiło się”, tylko robota własnymi rękami: zebrałem płytki pancernika (nieraz to osobna przygoda!) i wszystko złożyłem sam.

Minusy: o czym warto pamiętać

Zbroja to nie panaceum. Nie czyni wilka nieśmiertelnym. Największy minus — fałszywe poczucie bezpieczeństwa. Na początku wydaje się, że wilk to czołg, ale nie jest. Nadal trzeba go karmić mięsem po każdej cięższej walce. Zbroja tylko wydłuża czas reakcji.

I szczerze — zebranie odpowiedniej liczby płytek pancernika to cała misja. Cierpliwość obowiązkowa: zbroja nie wpadnie do ekwipunku pierwszego dnia. Przyda się wytrwałość i odrobina szczęścia.

Moje doświadczenia i rada

W jaskini jeden z moich wilków spadł z niewielkiej wysokości i oberwał od szkieleta. Kiedyś byłby to koniec. Zbroja wchłonęła większość obrażeń, zdążyłem dobiec i nakarmić go. Innym razem wysłałem wilka w jaskrawej zbroi na przód, by odciągnął grupę zombie, a sam zająłem się szkieletem‑łucznikiem. Zadziałało idealnie.

Moja główna rada: nie wysyłaj wilka solo na tłum wrogów, nawet w zbroi. Grajcie zespołowo. Traktuj go jako wsparcie, nie główny czołg.

Wniosek: mój werdykt

Komu przyda się wilcza zbroja? Uważam, że wszystkim, którzy lubią eksplorować świat z pupilami. Wyprawy do kopalń, czyszczenie twierdz, a nawet walki z bossami — to niezastąpiony upgrade. Jeśli jednak twoje wilki siedzą w domu dla klimatu, farmienie płytek pancernika może nie być warte czasu.

To tylko pierwsze wrażenia. Szykuję już duży poradnik z liczbami i szczegółowymi testami. A na razie napiszcie, jakie plusy i minusy zauważyliście wy.