Deve Avı: Minecraft çölünde yeni bir mobun peşinden nasıl koştum!

Herkese yeniden merhaba, macera arayanlar! Dürüst olmak gerekirse, biri bana daha önce hörgüçlü bir mob yüzünden bu kadar heyecanlanacağımı söyleseydi, sadece gülerdim. Ama bir deneyin! Geçen sefer size develerden bahsettiğimde, kelimenin tam anlamıyla sorulara boğuldum: "Peki, onu NASIL buldun?" İşte o anda kafamda bir anı seli patladı... Bu sadece kumda bir yürüyüş değil, ter, kum, çılgınlık ve bir sürü iskelet okçusuyla dolu gerçek bir destandı. Rahatınıza bakın — şimdi size Minecraft'ta deve "avı" sırasında neler hissettiğimi anlatacağım.

İlk düşünce — hemen bulmalıyım

Güncelleme çıkıyor — ve kafamda ilk düşünce: «Bana. Deve. Lazım. Hemen». Enerjim tavan yapmıştı, başka bir dünyaya ekspedisyona çıkıyormuş gibi hazırlandım (tamam, abartıyorum — yanımda sadece biftek, eski bir elmas kılıç ve bir kova su vardı, ne diyeyim — profesyonel işte). Zihnimde yeni deveyi sürerken zafer dolu bir yolculuk hayal ediyorum... Tabii ki işler öyle olmadı.

Kumlar, umutsuzluk ve gece dehşetleri

İlk birkaç gün çölün içinde deli gibi koşturdum; kum her yere giriyor, güneş kavuruyor, etrafta kimse yok. Gerçekten, bir noktada deveyle ilgili tüm bu konuşmaların geliştiricilerin kurnaz bir pazarlama hilesi olduğunu düşünmeye başladım. Ve geceleri ortaya çıkan o lanetli husk'lar — gözlerinde «burada patron sen değilsin» yazıyormuş gibi. Ve işte bir gece, bir creeper'dan kaçarken (tabii ki!) bir kanyona düştüm. Orada, çakıl ve zombiler arasında, düşündüm: tamam, safarim bitti, çölün ebedi sakini olacağım.

Avcı tutkusu ve neredeyse umutsuzluk

Ama pes etmek imkansızdı! İçimde her şey kaynıyordu: «onca yolu boşuna mı geldim!» Bir şekilde (ve sinirlerimin sonuyla) kanyondan çıktım, son kızarmış bifteği yedim ve başka bir hisle dolup taştım: «hayır, vazgeçmeyeceğim!» Bir izci gibi hayat belirtisi aramaya başladım; kum tepelerine tırmandım, ufku taradım, hatta dinledim (kime yalan söylüyorum — çölde sadece rüzgarın sesi var).

Zafer hissi: şafakta bir köy

Ve hayal edin: şafak vakti, gözlerim yorgunluktan ve tozdan yaşarıyor, artık pes etmeye hazırken... Bir köy görüyorum! Dünya Kupası finalindeymişim gibi bir coşku yaşadım. Oraya doğru koşuyorum, kaktüslerin üzerinden atlıyorum (hiç korkmadan!) — ve tam ortada o duruyor. Devasa, sakin, inatla çiğniyor ve bana flegmatik gözleriyle bakıyor. O anda içimde her şey coştu: «GERÇEKTEN Mİ!» — işte tam da o an, kendi hayali destanınızın kahramanı olduğunuzu hissediyorsunuz.

İlk karşılaşma: sinirler ve heyecan

Yaklaştım, elim titriyor, kalbim bir boss savaşındaymış gibi atıyor... Ve ne oldu dersiniz? Deve kulağını bile kıpırdatmadı, sadece baktı: «Ah, bir hevesli daha». Ama onu ilk kez bindiğimde, bu bambaşka bir şeydi. Bu yükseklikte olmak ve aşağıda zombilerin çaresizce koştuğunu görmek — tarif edilemez bir keyif! Ve ilk sıçrayışım... Gerçekten dizlerim titredi (tabii dizlerim olsaydı — sonuçta Minecraft).

Neden buna değdi

Gerçekten, arkadaşlar, kare kalbimle söylüyorum: bu «av» her dakikasına ve her sanal bifteğe değdi! Deve — sadece yeni bir animasyona sahip bir mob değil, gerçek bir dost, tüm husk'lara çöldeki yeni patronun kim olduğunu gösterecek.

Yeni başlayanlara tavsiye ve hikayenin sonu

Eğer kendi devenizi aramaya karar verirseniz, ilk başarısızlıktan sonra pes etmeyin, kanyonlara atlamaktan korkmayın (ama suyla daha iyi olur) ve sabırlı olun. Sonunda sizi büyük bir gurur ve sonsuz kumların ortasında küçük bir mucize bekliyor.

Ya sizde durum nasıl?

Yeni mobları bulduğunuzda sizde nasıl duygular uyandı? Yazın, çünkü hâlâ kendi çöl gemim olduğuna inanamıyorum!